Hz. Ali, bayramlardan birinde şöyle buyurmuştur: "Bayram, ancak Allah'ın, orucunu kabul ettiği, namazını övdüğü kimseler içindir. Allah'a isyan edilmeyen her gün bayramdır."
İmam Ali'ye (a.s), "Adalet mi daha üstündür, yoksa bağış mı?" diye sorduklarında söyle buyurdu: "Adalet her şeyi kendi yerine bırakır ama bağış onları yerinden çıkarır; adalet genel bir koruyucudur ama bağış özel bir ihsandır. O halde adalet daha yüce ve daha üstündür."
Yine şöyle buyurdu:
"Allah'ın, kullarını kendileriyle faydalandırmak için kendilerine özel nimetler verdiği birtakım kulları vardır; bağışladıkları sürece o nimetleri onların elinde baki kılar; esirgediklerinde ise o nimetleri onların elinden çıkarır başkalarına devreder."
"Kulun şu iki haslete güvenmesi doğru değildir: Afiyet ve zenginlik. Zira onu afiyette görürken aniden hastalanır; zengin görürken aniden fakirleşir."
"Bir ihtiyacını mü'mine şikâyet eden (ona derdini söyleyen), sanki onu Allah'a şikâyet etmiştir; bir ihtiyacını kâfire şikâyet eden de sanki Allah'ı ona şikâyet etmiştir."
"Kıyamette hasretlerin en büyüğü, haram yoldan mal kazanıp, onu Allah yolunda infak eden birine miras bırakan ve bu yüzden de kendisi cehenneme giderken vârisinin cennete gittiği kimsenin hasretidir."
"Muamelede en çok zarar eden ve çabada en çok ümitsizliğe uğrayan kimse, bedenini arzuları yolunda çürütüp ilahi mukadderatın kendisine yardım etmediği kimsedir. Bu kimse dünyadan hasretleriyle ayrılır, günahlarıyla da ahirete varır."
"Rızık iki kısımdır: Talep eden ve talep edilen. O halde kim dünyayı talep ederse, ölüm onu talep eder ve sonunda onu dünyadan çıkarır. Kim de ahireti talep ederse, dünya onu talep eder; öyle ki o rızkını tamamıyla dünyadan almış olur."
"İnsanlar dünyanın zahirine bakarken, Allah'ın velileri, onun bâtınına bakarlar; insanlar dünyanın bugünüyle meşgul olurken (çabuk elde edilen şeyler peşinde koşarken), onlar dünyanın sonuyla (ahiret hazırlığıyla) meşgul olurlar; onlar dünyanın kendilerini öldürmesinden çekindikleri şeyleri öldürürler; kendilerini terk edecek olanları bilir, onları terk ederler; başkalarının dünyadan elde ettiği çok şeyi (ahiret nimetine oranla) az görürler; onu elde etmelerini kaybetmek sayarlar; insanların uzlaştığı şeye düşman, düşmanlık ettikleri şeye de dostturlar. Kitap onlarla bilinir; onlar Kitab'ı bilirler; Kitap onlarla ayakta durur; onlar da Kitab'la ayakta dururlar; umdukları şeyden daha üstün bir şey ummazlar; korktukları şeyden daha üstün bir şeyden korkmazlar." "Lezzetlerin kesilmesini, günahların ise bekasını hatırlayın."
"Dene, (sonra) buğzet." "Allah kuluna şükür kapısını açıp da nimetin artış kapısını kapamaz; dua kapısını açıp da icabet kapısını kapamaz; ona tövbe kapısını açıp da mağfiret kapısını kapamaz."
"İnsanların cömertliğe en layık olanı, cömertlerin onunla tanındığı kimsedir."
(Nehcü'l-Belağa'dan...)
