İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: "Dünyanın çirkinliklerine ve alçaklıklarına, dünyaya düşkünlüğün ayıplığına ve kötülüğüne karşı Allah'ın Resûlü sana güzel bir örnek ve bir delil olarak yeter. Çünkü dünya etrafıyla Peygamber'den (s.a.v) alınmış, bütün yönleriyle başkası için hazırlanmıştır. Peygamber (s.a.v) onun sütünden kesilmiş ve süslerinden yüz çevirmiştir. Öyleyse tertemiz olan pak Peygamberine (s.a.a) uy; çünkü O'nda uyacak kimse için güzel örnekler, yaslanacak kişiye yaslanacak yerler vardır. Allah katında kullarının en sevgilisi, Nebisine uyup O'nun yolunu izleyen kimsedir.
Dünyada ağız dolusu bir lokma yemediği gibi, gözünün ucuyla bile bakmadı ona. Dünya ehlinin, bedeni en zayıf ve karnı en aç olanıydı. Dünya O'na sunuldu, kabul etmedi. Noksan sıfatlardan münezzeh olan Allah'ın buğzettiği şeyi bildi de buğzetti, hor gördüğünü hor gördü ve küçük gördüğünü de küçük gördü. Hiçbir ayıbımız olmasa bile, yalnız Allah ve Resûlünün buğzettiğini sevsek, Allah ve Resûlünün küçük gördüğünü büyük görsek, Allah'a karşı gelmek ve Allah'ın emrinden çıkmak için yeter bize. Peygamber (s.a.a) yerde yemek yer, kul gibi otururdu. Ayakkabısını kendisi tamir eder, elbisesini kendisi yamardı. Çıplak merkebe biner, birini de arkasına bindirirdi. Evinin kapısına asılmış olan üzerinde resimler bulunan perdeyi görünce, zevcelerinden birine 'Benden gizle, baktıkça dünyayı ve süslerini hatırlıyorum' dedi.
Dünyadan kalbiyle yüz çevirmiş, içinde yâd etmeyi öldürmüştü. Güzel bir elbisesi olmasın, dünyayı sürekli bir yer bilmesin ve onda her zaman kalma ümidini taşımasın diye, ziynetini gözünden uzak tutmayı severdi. Bu yüzden ruhundan dışarı atmış, gönülden uzaklaştırmış, gözünden gizlemişti. Bir şeyi sevmeyen biri işte böyledir; ne onu görmek ve ne de yanında adının anılmasını ister.
Resûlullah'ın bu dünyada dostlarıyla beraber aç yaşaması ve Allah nezdindeki yüce makamına rağmen dünya süslerini kendisinden esirgemesi bu dünyanın kötülüklerine ve ayıplarına delalet eder. Bakan kimse aklederek baksın; Allah Muhammed'i (s.a.v) böyle yaşamakla alçalttı mı, yoksa ikram edip yüceltti mi?! Alçalttı diyen, yüce Allah'a büyük iftira eder, yalan söyler. İkram edip yüceltti diyen de bilsin ki Allah ondan gayrisine dünyayı vermekle alçaltmış, dergâhına en yakın olanlardan da dünyayı uzak tutmuştur. Peygambere (s.a.v) uyan kişinin de O'nun izini takip etmesi, konduğu yere konması gerekir. Yoksa helak olmaktan kurtulamaz. Allah, Muhammed'i (s.a.v) kıyametin yaklaştığına dair bir nişane; cenneti müjdeleyen, azapla korkutan bir kimse olarak gönderdi. Dünyadan karnı boş olarak çıktı, ahirete esenlik içinde vardı. Taş üstüne taş koymadan Rabbinin yolunu tuttu, davetine icabet etti. Rabbimiz onu bize uyulacak, tâbi olunacak biri olarak göndermekle ne büyük lutufta bulunmuştur." (Nehc'ul-Belağa, 160. hutbe; Şerh-i Nehc'ul-Belağa-i İbn-i Ebi'l-Hadid, 9/229).
İmam Seccad (a.s), "Ey iman edenler! Allah'tan korkun ve doğrularla birlikte olun" ayeti okununca şöyle buyururdu: "Allah'ım! Beni bu çağrının en yüce mertebesine yücelt. Güçlü bir iradeyle bana yardım et. Bana dünyayı kınamada ve dünyadan güzel ayrılmada birlikte hareket eden bir kalp ve dil nasip et ki sadece doğruyu söyleyeyim." (el-Bihar, 78/153/18). (Muhammed Muhammedî Reyşehrî, Mizanu'l-Hikmet).
OKAN EGESEL
